koncept
Proposed solution is based on the idea of forming a strong bond between the two urban area surrounding the theatre: the facade facing the Mihajlo Pupin and the plateau in front of the main entrance to the theater. The challenge in implementing the ideas in the work was the preservation of the specificity of each of these inputs, in terms of the environment and programs. This was achieved by creating a new morphology plateau which further emphasizes the entrance to the Boulevard of Mihajlo Pupin and strong sramp strokes connecting it with the plateau in front of the main entrance. In addition to linking two urban environments, new morphology turning staircase to the Mihajlo Pupin in cascade plateau, which allows the formation of the summer garden theater buffet. Thus it is further possible that the two inputs, in addition to the specific atmosphere, each in its own way, a different
program open house to the city and also invite a wider range of users.
Exiting the museum exhibition in the form of exhibition box on the staircase at the Mihajlo Pupin visitors are given the opportunity to be more street-level acquainted with the wealth of theatrical holdings. Exhibition cubes allow protected perception dolls, placed so that they are equally accessible to children and adults. The exhibition is given a central place in the path that connects the two entrances, in front of the main hall, and it also at the same time serves as a path that directs and allows smooth movement, but also a place to keep the customer waiting for the show. The availability of items from the buffet area theater aims to value puppet theater closer to all user groups that visit the house, create social dynamics through the mixing of the program, but also to enrich himself as vistas of space buffet. Design settings relies on visual and technical language puppet theater using ropes and hooks. In this way, the visually subtle continent, which communicates with the program of the house, while still allowing the existing architecture to be dominant in creating spatial experience. Positioning dolls in the middle of the path of movement allows them to be seen in a new way, this time exposed, off-stage visible from all four sides. Nameplate set in front of Puppets evens the exhibition, but also gives the character of each of the exhibits. Simple technical solution settings with ropes and hooks, gives employees the ability to easily change the content items without the necessary change in its visual identity.
PLATO
Predloženo rešenje počiva na ideji formiranja snažne veze između dve urbane celine koje okružuju kuću: fasade okrenute ka Bulevaru Mihajla Pupina i platoa ispred glavnog ulaza u Pozorište. Izazov prilikom sprovođenja ideje u delo bio je očuvanje specifičnosti svakog od ovih ulaza, u pogledu ambijenta i programa. To je postignuto stvaranjem nove morfologije platoa koja dodatno naglašava ulaz sa Bulevara Mihajla Pupina i jakim potezima rampi ga povezuje sa platoom ispred glavnog ulaza.
Pored povezivanja dve urbane celine, nova morfologija pretvara stepenište na Bulevaru Mihajla Pupina u kaskadni plato, koji omogućava formiranje letnje bašte pozorišnog bifea. Ovako je dodatno omogućeno da dva ulaza, pored specifične atmosfere, svaki na svoj način, drugačije programski otvaraju kuću ka gradu i tako pozivaju širi krug korisnika.
Izlaskom muzejske postavke u vidu izložbenih kutija na stepenište na Bulevaru Mihajla Pupina posetiocima se daje prilika da se već na nivou ulice upoznaju sa bogatsvom pozorišnog fundusa. Izložbeni kubusi omogućuju zaštićeno sagledavanje lutaka, postavljenih tako da su jednako dostupne deci i odraslima. Na višim nivoima u nastavku izložbenih kubusa nalaze se klupe, koje istovremeno nude mesto za odmor i dugo razgledanje lutaka.
Oba platoa obrađena su u štampanom beton, koji je oplemenjen zelenim površinama.
POSTAVKA
Ideja povezivanja dve urbane celine oko kuće sprovedena je dosledno i u enterijeru, pozicioniranjem i dizajnom izložbene postavke lutaka. Izložbi je dato centralno mesto na putanji koja spaja dva ulaza, ispred ulaza u glavnu salu, te ona tako u isto vreme služi kao putanja koja usmerava i omogućava nesmetano kretanje, ali i mesto zadržavanja za korisnike koji čekaju predstave. Dostupnost postavke iz prostora pozorišnog bifea za cilj ima da vrednosti lutkarskog pozorišta približi svim korisničkim grupama koje posećuju kuću, stvori socijalnu dinamiku kroz mešanje programa, ali i da kao vizura oplemeni sam prostor bifea.
Oblikovanje postavke se oslanja na vizuelni i tehnički jezik lutkarskog pozorišta upotrebom sajli i kuka. Na taj način formirana je vizuelno suptilna celina, koja komunicira sa programom kuće, dok i dalje dozvoljava postojećoj arhitekturi da bude dominanta u stvaraju prostornog doživljaja. Pozicioniranje lutaka na sredinu putanja kretanja omogućava da se one vide na novi način, ovaj put izložene, van pozornice vidljive sa sve četiri strane. Pločica sa imenom postaljena ispred lutaka ujednačava izložbu, ali i daje na značaju svakom od eksponata. Jednostavno tehničko rešenje postavke sa sajlama i kukama, zaposlenima daje mogućnost da lako menjaju sadržaj postavke bez nužne promene njenog vizuelnog identiteta.
Koloristička obrada zidova hola pozorišta dodatno uokviruje izložbu, smeštajući je u vizuelno izdvojen prostor, čije su granice jasno naglašene upotrebom distinktivne boje. Organsko protezanje postavke sa prizemlja na prvi sprat urađeno je sa ciljem vođenja publike u prostore koje samostalno ne bi posetili i koje su im do sada bili nedostupni. Prilikom prilaska kući, u nivou terena ulice posetioci su pozdravljeni od strane minijature Max Metalica i originalnog Max Metalica koji ih čeka na terasi prvog sprata, na poziciji koja dodatno garantuje sigurnost, i poziva u kuću. Kroz postavku uzbuđenje posetilaca raste dok se konačno ne sretnu sa Maxom „licem u lice“, u pravoj veličini. Kako bi se omogućio pristup terasi iznad glavnog ulaza i poboljšao kvalitet ambijenta galerije ulonjene su kancelarije koje se nalaze na tom mestu. Nakon susreta sa Maxom, posetionce nazad vode nove lutke, koje do tada nisu videli, koje ih polako uvode u svet pozorišne predstave kojoj će prisustvovati.
FASADA
Pozicioniranje Max Metalika, pored definisanja vrhunca izložbe, predstavlja postavljanje novog vizuelnog repera na fasadi koji će pomoći kući da se izdvoji od okoline, ali isto tako, odati karakter pozorišne trupe koja u kući deluje. Ideje promene vizuelnog identiteta kuće u cilju stvaranja novog repera i približavanje estetike arhitekture programu lutkarskog pozorišta uslovili su i postavljanje drvene fasade preko postojeće betonske. Na onaj način, kuća nenametljivo dobija novi izgled koji se drastično razlikuje od njene okoline, uz poštovanje, ne samo prvobitne morfologije kuće, nego i ideje o monomaterijalskoj obradi fasade. Kako bi se upotpunio vizuelni izraz, ravni krovovi zgrada oplemenjeni su zelenilom.
Uprkos činjenici da su svi projektantski gestovi u rešenju učinjeni sa ciljem realizovanja ideje o celovitom povezivanju enterijera i eksterijera, različitih nivoa eksterijera međusobno i, na kraju, kuće i grada, rešenje je moguće realizovati fazno. Svaki od navedenih elemenata rešenja: postavka, rešenje platoa, pozorišni bife, bina na otvorenom, uređenje fasada i krovnih površi, su konceptualno deo jedne promišljene celine, koja se u realizaciji može podeliti u više faza u zavisnosti od prioriteta i drugih uticaja.
ENERGETSKA EFIKASNOST
Razmišljajući o merama unapređenja energetske efikasnosti, došlo se do zaključka da se, uprkos pravilima raspisa konkursa koji zahtevaju da postojeći oblik zgrade ostane nepromenjen, u većoj ili manjoj meri ipak može uticati na sve glavne aspekte energetske sanacije postojećih objekata (energetski, prostorni i ekonomski aspekt). Prostorni aspekt, koga čine prostorno proširenje postojeće korisne površine, poboljšanje strukture i funkcionalnosti, i dobijanje nove korisne površine bez izgradnje novih objekata na parceli, ispunjen je izvlačenjem letnje bašte i stavljanjem u funkciju terase iznad glavnog ulaza.Energetski aspekt tj. racionalnija potrošnja energije, produženje trajanja zgrada, poboljšanje toplotnog komfora i korišćenje obnovljivih izvora se u slučaju predloženog rešenja ogleda u promeni spoljnog omotača objekta, odnosno u poboljšanju koeficijenta prolaska toplote. Postojeći zid (noseći AB zid 20 cm + 3 cm termoizolacije + 10 cm AB spoljnog omotača) ima koef. toplotne provodljivosti Up = 0.783 [W/m2K], dok se nakon intervencije, dodavanjem sloja termoizolacije od 10 cm i drvene obloge od 2 cm (vetreni fasadni sistem) ostvaruje dosta bolji Un = 0.225 [W/m2K], koji se nalazi ispod maksimalnih propisanih vrednosti čak i za nove objekte (Umax = 0.3 [W/m2K]). Ovim se utiče i na ekonomski aspekt koji se ocenjuje kroz isplativost investicije i stepen povećanja upotrebne i tržišne vrednosti zgrada.
|VIEW THE COMPLETE GALLERY
